Net voordat ik naar het ziekenhuis moest begonnen de katten van “hun melk” te zijn; meer mekkeren, extra of juist minder aandacht vragen, of algemeen gezien gewoon moeilijk doen…

Bij terugkomst waren ze ook wel duidelijk dat ze het er niet mee eens waren dat ik even weg was geweest: direct nadat ik op de zetel was geïnstalleerd moest Diesel erbij (niet de subtielste want hij maakte duidelijk dat ik moest gaan slapen) vrijwel onmiddellijk afgelost door Sookie die ik bijna van mij af moest meppen (Ze mikt vooral op de buik waar de “au” is. :)). En maar ronken die twee!

Bijouke zou zichzelf niet zijn als ze het niet allemaal maar heel erg eng vindt; ze vindt dat ik vreemd ruik, vreemd klink en vreemd doe, dus daar moet je mee oppassen!
Ook zij is wel komen knuffelen en troosten maar buiten het bereik van de camera…