Vorige week maandag waren we met Joe naar de dierenarts geweest omdat hij zo slap was.
Het prikje dat hij had gekregen bevatte behalve antibiotica een soort oppepper, dus de dag erna was hij weer bijna de oude.
Dit weekend echter begon hij weer zo flauw te doen, maar koorts had hij dit keer niet.
Bij het zekere voor het onzekere is Stephan gisteren dan nog maar eens naar de “grote vriend” geweest.
Ook deze wist eigenlijk niet goed wat het zou kunnen zijn dus moest er bloed genomen worden voor onderzoek.
Met twee dierenartsen en Stephan die ons kleintje in de houdgreep namen lukte het om een staaltje bloed af te nemen en vandaag mocht ik bellen voor de uitslag.
Ons venteke heeft last van zijn nieren.
Gelukkig maar een heel kleine afwijking in zijn bloed, maar toch.
Of zijn lichaam maakt iets teveel afvalstoffen aan voor zijn nieren of zijn nieren kunnen tijdelijk de afvalstoffen niet verwerken.
De komende zes weken moet hij speciale (overprized) brokjes eten dat de nieren ondersteund en dan zou hij terug over mogen schakelen op gewoon voer. Ook mag hij tijdens deze periode geen smurrie uit blik of versheidszakjes. Maar als het goed is dus niks permanents.
Ook spuiten we af en toe wat extra aan water in zijn bekje, zodat hij zeker genoeg vocht binnenkrijgt.
Dus alledrie zitten ze nu op brokjes dieet en ‘s avonds tegen etenstijd worden de twee oudste in de keuken opgesloten voor hun smeuige hapje.
Als ze hun diner ophebben mogen ze alledrie weer los rondlopen.
Hopelijk zijn die zes weken gauw voorbij…
Ocharme! geef’m een dikke knuffel extra van een andere dierenliefhebber.
jakkes toch ! :((
Zes weken is wel lang h?, hopelijk komt het toch allemaal in orde.