Al een paar dagen voelde ik me wat mottig, Niet echt misselijk of zeer, maar gewoon een vervelend gevoel.
Gisterenavond om stipt acht uur klapte ik dubbel van de pijn, diaree en overgeven.
Het enige wat ik wou was slapen, maar omdat dat er niet inzat besloot Stephan naar onze huisdokter te bellen.
We mochten nog langskomen en heeft wat dingen onderzocht, maar durfde niks uit te sluiten (Hij dacht aan appendicitis (blinde darm) of darmontsteking), dus doorverwezen naar de spoed.
Met een emmertje op mijn schoot uit woorzorg is Stephan zo voorzichtig en zo snel mogelijk naar het Middelheim gereden.
Omdat we een briefje hadden van de huisdokter kregen we meteen een kamertje toegewezen.
(Al geluk, want de wachtzaal zat vol.)
Een zeer vriendelijke verpleger kwam al een eerste vragenlijste afwerken en hing mij aan een infuus met een pijnstiller.
Een half uur later kwam er een stagiar om alles deftig uit te zoeken. Die begon in mijn buik te porren om te zien of hij iets kon vinden, maar natuurlijk waren tegen die tijd de pijnstillers begonnen met werken, dus pijn had ik niet echt meer.
Ze hadden bloed in mijn plasje gevonden, dus dachten aan nierstenen.
Na nog even wachten kwamen ze de resultaten van het afgenomen bloed vertellen,… niet bijzonders dus de gedachten dat het nierstenen waren werd steeds groter. Gauw nog even een foto van mijn buik.
Toen moesten we wachten op de dokter die op dat moment met de MUG op interventie was.
Hij was kennelijk de enige die mij mocht ontslaan uit de spoed.
Om half ??n snachts kwamen we buiten met een voorschrift voor pijnstillers, maagbeschermers en motilium. Daarbij werd geadviseerd om eens een Uro-CT te laten maken. Dus ik zal straks eens bellen.
Nu was er al eens eerder nierstenen bij mij vastgesteld, toen ze dachten dat mijn buikwand verrekt was, maar die deden toen echt niet zoveel zeer als deze keer.
Veel drinken en als nodig pijnstillers pakken is de boodschap.
Prettig h?….. 🙁
Oei, en ik dacht dat mijn darmontsteking pijnlijk was…
Sterkte!