Wij hebben al vaker ondervonden dat er vaak dingen worden georganiseerd voor ofwel jongeren of juist ouderen (65-plussers) en redelijk vaak zijn het dan ook nog eens activiteiten die buiten mijn bereik (en dat van andere mensen met beperking) liggen. Ook kom je niet echt veel mensen met een beperking zomaar tegen (je spreekt ook niet zo snel random mensen in de supermarkt, in de rij om af te rekenen, aan) en daardoor had ik soms het idee overal buiten te vallen.

Toen ik deze poster bij de kinesist (fysiotherapeut) zag hangen was ik dan ook zeer enthousiast. M. en M. hebben samen met de VZW Samana een groep opgericht om mensen met een beperking uit de omgeving Stabroek – Kapellen samen te brengen…

Dus gisteren met Sjoe en een bang hartje naar de receptie geweest. Gelukkig waren er veel vriendelijke mensen met wie we meteen een babbeltje hadden en ook hebben we een paar bekenden gezien. Tijdens een drankje en met lekkere hapjes naar diverse speeches geluisterd. Daarna nog hier en daar een babbel, waarna we vol informatie en indrukken naar huis zijn gegaan.

Een eerstvolgend ontmoetingen-evenement is al gepland en ik hoop er dan samen met Sjoe bij te kunnen zijn.
Aan M. en M. alvast dank je wel voor de opstart en organisatie!
We gaan mee proberen er een toffe bende van te maken!

Sommige mensen zullen mij wel voor zot verklaren maar ik wilde de scootmobiel graag een beetje personaliseren.

Met heel veel dank aan Monique die heeft meegedacht, alles heeft gemaakt / uitgeprint en is komen plakken.

Vandaag een stralend zonnetje, maar met één blik op de thermometer wist ik dat qua “mooi weer” dit “schone schijn” was.
Extra veel laagjes kleding later kreeg ik mijn jas bijna niet meer dicht, maar ik wou en zou vers geperst sinaasappelsap voor mijn ventje gaan halen.

Ik begin mijn scoot steeds beter te kennen en het lukt steeds beter om te manoeuvreren maar ik blijf moeite hebben met obstakels (want dat zijn regengoten, op-/afritten, zebrapaden etc hier écht wel… obstakels!) want als de boel te hard schud laat ik het gas los en sta ik plots heel erg stil. Lichtelijk ironisch gezien ik schrik had voor het feit dat er geen echte rem op leek te zitten.

Ook is het lastig om te zien waar je parkeert. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je een hele gehandicapten-plek in neemt, maar men wordt ook niet vrolijk als je een derde van de fietsenstalling in neemt!

Al bij al was het een rustige rit over wat een eindeloos parcours van kinderkopjes lijkt (ik moet zien dat ik mijn boosheid ten opzichte van de infrastructuur hier wat kan lossen), dus weer helemaal door elkaar geschud maar sjoe was blij met zijn sinaasappelsap.

Het zonnetje scheen dus dikke jas en handschoenen aan, en op pad voor een eerste toertje.
Rechtsaf richting de verkeerslichten en terug, wat was dat koud!!!!
Thuis snel even een dikke sjaal en dikkere handschoenen gezocht voor de tweede helft van mijn missie…

Ditmaal linksaf, en bijna aan het einde van onze straat staat er een mini-bieb – oftewel een boeken-ruilkastje – waar ik wou kijken en wat boeken ruilen.
Wederom verdraaide koud dus geprobeerd wat harder te rijden om er zo wat sneller te geraken, helaas zijn onze voet-/fietspaden niet echt fantastisch dus ben stevig door elkaar gerammeld.
Eenmaal thuis helemaal verkleumd, maar fier op mijn eerste afgelegde afstand.

Een tijdje geleden had het ziekenfonds voorgesteld om eens te kijken naar een scootmobiel aangezien de rolstoel ondanks zijn leeftijd van 4 jaar nog steeds in goede staat is. Na een rapport te hebben laten opmaken in het ziekenhuis (psychotherapeut, ergotherapeut, dokter, de hele rimram weer) konden we op pad om te gaan kijken en een aanvraag te laten indienen!

Maandag dan een half uur onderweg geweest naar een winkel met redelijk uitgebreid aanbod (de meeste in de buurt hebben slechts enkele modellen die je kan proberen…) en voor het eerst op een scootmobiel gezeten om te testen.

Op de foto zie je de pure paniek en verwondering in mijn ogen vanwege de 3 km/u die toch wel heel erg snel leek…
Nu vier weken wachten tot de Vlaamse Zorgkas bedacht heeft of ik toch wel gehandicapt genoeg ben om een bijdrage te krijgen voor de scootmobiel en dan zijn we weer wat mobieler!