Vorige zondag voelde Sjoe het al in zijn keel en ondanks we al vermoedden dat hij een keelontsteking zou hebben ben ik vorige maandag nog naar de apotheek gefietst voor Covid-zelftesten. Gelukkig kreeg ik er een kopietje van de Nederlandstalige handleiding bij, wat ook wel mag hier in Vlaanderen nabij de Nederlandse grens voor 7,50€ per zelftest. Mijn Frans is nagenoeg niet bestaande en een man met koorts vragen een handleiding te lezen…
Allebei negatief getest, maar Sjoe mocht (moest) toch nog een officiële test (voor de statistieken) gaan laten afnemen en verrassing, ook die was negatief!

Na wat onderhandelingen (hier in België heb je een doktersbriefje nodig) mocht hij dan toch terecht bij de huisarts en jawel, verrassing,… keelontsteking…
Inmiddels had hij mij ook aangestoken, maar hij had een doktersbriefje dus bijna heel vorige week lekker met zijn tweetjes op de bank, binge-watchen, koorts meten en tegen elkaar opsnotteren.

Vandaag was Sjoe zijn briefje ten einde en liet hij mij alleen achter op de bank om een paar meter verderop te gaan werken, hij voelde zich al beter genoeg. We hadden de afspraak om nooit tegelijkertijd ziek (griep/verkouden) te zijn, maar wat hebben we samen gevloekt, gemopperd en gelachen.

Nu ben ik het even helemaal beu en hoop ik dat morgen goed ben, niet beter, GOED!

Ik had al een tijdje een zwaar gevoel in mijn buik, en af en toe pijn. Op den duur maar even langs de huisarts gegaan die zo gauw niks zag maar mij toch wat pillen voorschreef.
Twee dagen later (op een donderdag) was de pijn niet meer te harden, dus op advies van de huisarts naar de spoed (dit keer AZ Klina want die is het dichtste bij en had ik nog niet gehad)

Meteen een litertje bloed afgetapt, flink in mijn buik gepord, corona wisser in mijn hersenen, en een paar uur later hing ik aan enkele infusen terwijl ik naar mijn (gelukkig eenpersoons) kamer gebracht werd. Ze dachten aan een galblaas infectie wat de volgende middag bevestigd werd door een echo waarop vergroting en stenen te zien waren.

Door de coronamaatregelen mocht ik tijdens mijn verblijf maar 1 persoon op bezoek ontvangen en dat maximaal 1 uur per dag op afwijkende uren.
Tegen maandag had ik het helemaal gehad en mocht ik naar huis met twee antibiotica- en een pijnstillervoorschrift.

Thuis gauw een nestje gemaakt op de bank en dat wou Sjoe fotograferen. “Lach eens voor de foto” gevolgd door traantjes van de pijn van die glimlach…

Vandaag op controle geweest, 25 oktober een coronatest ondergaan, en op 27 oktober word ik geopereerd: bye bye galblaas.

Gelukkig zijn er deze maand ook nog toffe dingen gebeurd, maar mijn blog had geen prioriteit.