Vandaag hebben twee buurvrouwen mij meegenomen naar de Intratuin in Bergen op Zoom. Heerlijk om even uit het stof te zijn!
Wat een grote Intratuin is dat! Echt zo veel te zien. Ik had mij voorgenomen om niks te kopen,… dus dat ging mis 🙂
Sjoe mag straks helpen om alles op zijn uiteindelijke plek te hangen / zetten 🙂
Het was supergezellig, goed gebabbeld en gelachen, nog een lekkere snack voor onze middag en toen weer naar huis.
Lieve A & C, ik heb genoten, doen we nog eens xxx
Ze zijn er weer ingevlogen. Het “gat” in de veranda is opgevuld en heeft vloerverwarming (geen koude voetjes meer daar 🙂 )
Nu vooral nog kleine afwerkingen en de chape moet natuurlijk drogen. (Deze is al spiegelglad gemaakt maar daar heb ik geen foto van)
Zoals je op de foto (linksboven) kunt zien liep de veranda heel erg af en kon Sjoe niet ten einde wandelen. Ook was de constructie volledig versleten dus was het tijd om te renoveren.
We hebben wederom Thuismakers in de arm genomen omdat deze firma fantastisch werk levert.
Hieronder al wat ze op een week tijd gedaan hebben gekregen…
Het is echt al prachtig aan het worden, als ook verdraaide stoffig in het huis, dus nog even doorbijten.
Volgend jaar geen renovaties of werken alstublieft, ik ben het even beu.
Zoals geadviseerd hebben we niks aan de voortuin gedaan, buiten dat Sjoe de ergste stengels er uit aan het halen is en langzaam beginnen er mooie bloemetjes te verschijnen…
We gaan nog wel en klein beetje bij zaaien en dan maar wachten wat we nog meer allemaal te zien krijgen 🙂
Wel lastig is dat de meeste beginnende bloemetjes natuurlijk buiten de perken hun best doen…
Sommige mensen zullen mij wel voor zot verklaren maar ik wilde de scootmobiel graag een beetje personaliseren.
Met heel veel dank aan Monique die heeft meegedacht, alles heeft gemaakt / uitgeprint en is komen plakken.
Vandaag een stralend zonnetje, maar met één blik op de thermometer wist ik dat qua “mooi weer” dit “schone schijn” was.
Extra veel laagjes kleding later kreeg ik mijn jas bijna niet meer dicht, maar ik wou en zou vers geperst sinaasappelsap voor mijn ventje gaan halen.
Ik begin mijn scoot steeds beter te kennen en het lukt steeds beter om te manoeuvreren maar ik blijf moeite hebben met obstakels (want dat zijn regengoten, op-/afritten, zebrapaden etc hier écht wel… obstakels!) want als de boel te hard schud laat ik het gas los en sta ik plots heel erg stil. Lichtelijk ironisch gezien ik schrik had voor het feit dat er geen echte rem op leek te zitten.
Ook is het lastig om te zien waar je parkeert. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je een hele gehandicapten-plek in neemt, maar men wordt ook niet vrolijk als je een derde van de fietsenstalling in neemt!
Al bij al was het een rustige rit over wat een eindeloos parcours van kinderkopjes lijkt (ik moet zien dat ik mijn boosheid ten opzichte van de infrastructuur hier wat kan lossen), dus weer helemaal door elkaar geschud maar sjoe was blij met zijn sinaasappelsap.
Het zonnetje scheen dus dikke jas en handschoenen aan, en op pad voor een eerste toertje.
Rechtsaf richting de verkeerslichten en terug, wat was dat koud!!!!
Thuis snel even een dikke sjaal en dikkere handschoenen gezocht voor de tweede helft van mijn missie…
Ditmaal linksaf, en bijna aan het einde van onze straat staat er een mini-bieb – oftewel een boeken-ruilkastje – waar ik wou kijken en wat boeken ruilen.
Wederom verdraaide koud dus geprobeerd wat harder te rijden om er zo wat sneller te geraken, helaas zijn onze voet-/fietspaden niet echt fantastisch dus ben stevig door elkaar gerammeld.
Eenmaal thuis helemaal verkleumd, maar fier op mijn eerste afgelegde afstand.
Met oud en nieuw heb ik hyacinten gekregen van mijn broertje.
Ondanks dat ik een haat/liefde-verhouding heb met binnenplanten en bloemen wilde ik de uitdaging aangaan en zie wat er al van gekomen is…
Het begint hier binnen ook al bloemig te geuren, dus mijn volgende uitdaging is ze goed te houden totdat ze buiten in de grond mogen.
Een tijdje geleden had het ziekenfonds voorgesteld om eens te kijken naar een scootmobiel aangezien de rolstoel ondanks zijn leeftijd van 4 jaar nog steeds in goede staat is. Na een rapport te hebben laten opmaken in het ziekenhuis (psychotherapeut, ergotherapeut, dokter, de hele rimram weer) konden we op pad om te gaan kijken en een aanvraag te laten indienen!
Maandag dan een half uur onderweg geweest naar een winkel met redelijk uitgebreid aanbod (de meeste in de buurt hebben slechts enkele modellen die je kan proberen…) en voor het eerst op een scootmobiel gezeten om te testen.
Op de foto zie je de pure paniek en verwondering in mijn ogen vanwege de 3 km/u die toch wel heel erg snel leek…
Nu vier weken wachten tot de Vlaamse Zorgkas bedacht heeft of ik toch wel gehandicapt genoeg ben om een bijdrage te krijgen voor de scootmobiel en dan zijn we weer wat mobieler!