Ik had al een tijdje een zwaar gevoel in mijn buik, en af en toe pijn. Op den duur maar even langs de huisarts gegaan die zo gauw niks zag maar mij toch wat pillen voorschreef.
Twee dagen later (op een donderdag) was de pijn niet meer te harden, dus op advies van de huisarts naar de spoed (dit keer AZ Klina want die is het dichtste bij en had ik nog niet gehad)

Meteen een litertje bloed afgetapt, flink in mijn buik gepord, corona wisser in mijn hersenen, en een paar uur later hing ik aan enkele infusen terwijl ik naar mijn (gelukkig eenpersoons) kamer gebracht werd. Ze dachten aan een galblaas infectie wat de volgende middag bevestigd werd door een echo waarop vergroting en stenen te zien waren.

Door de coronamaatregelen mocht ik tijdens mijn verblijf maar 1 persoon op bezoek ontvangen en dat maximaal 1 uur per dag op afwijkende uren.
Tegen maandag had ik het helemaal gehad en mocht ik naar huis met twee antibiotica- en een pijnstillervoorschrift.

Thuis gauw een nestje gemaakt op de bank en dat wou Sjoe fotograferen. “Lach eens voor de foto” gevolgd door traantjes van de pijn van die glimlach…

Vandaag op controle geweest, 25 oktober een coronatest ondergaan, en op 27 oktober word ik geopereerd: bye bye galblaas.

Gelukkig zijn er deze maand ook nog toffe dingen gebeurd, maar mijn blog had geen prioriteit.