Bijzondere gebeurtenis…

Van de week belde de postbode aan met een pakketje van mijn vriendin Leslie voor mij.
Ik verwachte niks dus dit was een extra grote verrassing.
Toen ik het openmaakte zat er een heel speciaal geboortekaartje in….

Ismay

Ismay

Verder vond ik in het pakketje ook een mooi gemaakt doosje met daarin suikerbonen.
Foto’s van deze kleine boef volgen later…

Leslie … Gefeliciteerd !!!

Koning Pitoeke

We hebben beneden achter de bank een matras gelegd zodat ik als ik moe ben en last heb van mijn benen geen trappen hoe te doen. Trappen zijn op zulke momenten vaak gevaarlijk.
Bovendien is het ook gezelliger in de woonkamer. Ik heb daar mijn knutselspullen, de televisie, de koelkast enz…

Sinds een paar dagen heeft Pitoeke, onze oudste, ook een plaatsje gevonden waar hij graag ligt…

koning Pitoeke

Een beetje plaats maken voor het vrouwtje doet hij niet, opschuiven staat niet in zijn woordenboek.
En ergens vind ik hem dan ook weer zo schattig dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen hem op te pakken.
Dus dan frommel ik me er wal wat bij 🙂 en… King Poek heeft zijn goesting !

Control en MRI

Gistermorgen moest ik naar de controlearts van het ziekenfonds.
Aangezien ik vanuit de overheid 12 punten heb gekregen en ik ben geklasseerd als “invalide” vroeg ik mij toch wel af waarvoor dit nodig was.

Na een telefoontje naar het OZ (Onafhankelijk Ziekenfonds) kreeg ik te horen dat zij geen zaken hadden met de overheid en mij dus eens in de zoveel tijd wilden keuren om te zien of ik nog wel recht heb op mijn uitkering.

Mensen die mij een beetje kennen kunnen zich al mijn dikke stress voorstellen.
Het was een nieuwe controle-arts (Toen ik nog geen punten van de overheid had moest ik om de drie maanden) dus moesten we half aan half alles opnieuw uitleggen.

Geen idee of het goed of slecht is gegaan, in dit geval is geen nieuws goed nieuws, dus hopen dat we niks meer horen (tot binnen 3 a 6 jaar)
Een klein lichtpuntje, misschien gaat mijn uitkering ietsjepietsje omhoog (dat is als ik niet te horen krijg dat ik gezond wordt verklaard…)

Die middag was er ook nog een MRI gepland in het Middelheim Ziekenhuis, dus met zoveel te doen had Stephan gisteren speciaal voor mij vrij genomen om mij overal heen te voeren en om mij wat rustig te houden.
De MRI was snel gedaan, gewoon stilliggen en een heleboel lawaai.
Als het goed is sturen ze alles door naar de MS-kliniek in Melsbroek en krijgen we in november ergens wel de uitslag.

Op weg naar de parking kwamen we ons nichtje Dorothy nog tegen. Gelukkig had ze ons herkend want ik was zo groggy van alles dat ik haar niet had gezien. Dus nog even een gezellig babbeltje en naar huis.

Vandaag nog een beetje suf en moe, maar hopelijk gaat morgen alles weer beter 🙂