Deze week ben ik terug op controle moeten gaan bij de neurologe in het Middelheim ziekenhuis.
Ik heb het idee dat ik nog steeds moet bekomen van de verhuizing en diverse andere stresserende zaken, zij denkt dat mijn MS op korte tijd agressiever is geworden en suggereert allerhande medicatie aan om de MS een halt toe te roepen, of op zijn minst te vertragen.

Mede dankzij slechte ervaringen met voorgaande medicatie (betaferon) en ook het feit dat ik gruwelijk allergisch ben voor pillen en dergelijke, ben ik geen voorstander van er nog nieuwe rommel tegenaan te gooien. Ik denk dat ik gewoon moet rusten en op mijn gemak mijn draai vinden, dan zal alles wel stabiliseren en kan ik werk maken van terug de oude te worden. De afspraak die we nu gemaakt hebben is dat ik tot aan maart nog drie a vier stappen terug zet om dan een MRI te laten maken, daaruit zal blijken of de letsels in mijn hersenen effectief van overdreven spanningen zoals een verhuis komen of dat de MS inderdaad optrekt.

Eerst even de kerst-, feestdagen en diverse verjaardagen laten passeren zonder dat ik ook nog zorgen moet hebben over hoe ik naar het ziekenhuis geraak en – ook niet onbelangrijk – weer terug.

In het nog rustiger aan doen word ik enorm gesteund door Stephan, van kleine dingetjes zoals een dop van de fles draaien (heb ik niet genoeg kracht meer voor) tot aan boodschappen doen, kattenbakken schoonmaken en vuilzakken wegbrengen…

Ik probeer vaker even te gaan liggen en een dutje te doen. Dat is echter niet gemakkelijk voor iemand zoals ik die zo hyper in haar hoofd is en niet stil kan zitten. Helaas wonen we in een zeer gehorig appartement met diverse buren die zot zijn op springen, stampen, balletjes stuiteren en werken met hamer en/of boor.

Als jullie duimen, doe ik nog extra hard mijn best om rustiger aan te doen…