Beamertje vindt het zalig om op het balkon te liggen daar waar ze alles kan overzien.
Door de wind gaan alle bladeren en andere rotzooi naar de hoek waar haar favoriete plaatsje is. Na een lange periode van ontspannen wentelt zij zich nog eens goed door het stof om daarna aan het vrouwtje te vragen om knuffels. Eens ik haar “schoon-geaaid” heb gaat ze zich wassen en terug uitrusten van deze immense inspanning.
Slim beestje h
We zaten saampjes op de bank naar een film te kijken toen we allerlei gefladder opmerkten.
We hebben de film even gepauzeerd om te zien hoe dit jonge duifje parmantig heen en weer stapte over de vensterbank. Kennelijk had zij een vermoeiende vlucht achter de rug want ze zette zich neer voor mij om een foto te pakken en is toch zeker nog een half uurtje blijven zitten.
Binnenkort vieren we dat onze Alo? Vera twee jaar wordt!
Wat nog verwonderlijker is dan het feit dat zij het zo lang al uithoudt bij mij is dat ze een baby heeft gekregen:
We zijn al een tijdje van plan om een mooie grote pot te kopen om haar nog eens in te verplaatsen. Deze verschenen terracotta-bak heeft zijn tijd gehad en bovendien heeft “Vera” een groter onderkomen nodig. Toen ik wou opmeten wat voor maat van pot we nodig gaan hebben zag ik ineens dit kleine groene sprietje.
Ik heb dus echt geen idee wat ik hiermee aan moet vangen..
Daar waar ik een paar jaar geleden nog een hekel had aan bloemen en plantjes begin ik het nu toch leuk te vinden om te zaaien, verpotten enzovoort.
Al heel vroeg dit jaar heb ik zaad voor blauwe en paarse viooltjes en ze netjes ingezaaid. Zoals je kunt zien zijn mijn bakken een bloemenpracht. Over het feit dat ze niet de kleur hebben zoals aangegeven op de verpakking doen we niet moeilijk!
Ik denk dat ik langzaam een beetje gevoel begin te krijgen voor het in leven houden van groensel. Dat is echter wel buiten de “vingerplant” gerekend, want ik vergat dat deze echt elke dag water nodig had. Ach, ik heb er een mooie pot aan over gehouden om volgend jaar iets nieuws in te zaaien.
Ik vind vergeet-mij-nietjes wel heel mooie bloemetjes, eens kijken waar ik die kan krijgen.
Wie doet er tegenwoordig nog aan echt bloggen? Het is immers zoveel gemakkelijker om via Twitter of Facebook te laten weten dat je naar de tandarts bent geweest. Het is echter wel een uitdaging om er een verhaaltje van te maken en er een plaatje bij te voegen.
Ik wil graag leren schrijven op een manier die lekker leest, en liefst zonder taalfouten zit. Ook al een uitdaging op zich.
Eigenlijk is mijn website een soort dagboek geworden en soms gebeurt het dat we dingen zelfs opzoeken hier om te weten hoe lang het geleden is. En dan is het toch wel leuk om deftige posts terug te vinden 🙂
Ik denk niet dat ik meer dan mijn vijf unieke bezoekers per dag naar mijn wereldje krijg, maar wil terug proberen de boel up-to-date te houden. Met deftige teksten en niet gewoon 1-zin-updates zoals op facebook of twitter.
Zoals in de intro van mijn site (“Over mij”) al voorspeld wordt… verwacht je dus maar aan nog meer rommel!
Deze middag ben ik nog eens naar de tandarts geweest voor controle, iets waar ik altijd naar uitkijk. (not!)
Door een foutje bij de post zat er anderhalf jaar in plaats van een jaar tussen de vorige keer en nu.
Gelukkig heeft deze tandartsenpraktijk ook het digitale tijdperk bereikt en waarschuwen ze mij voortaan per email zodat ik dit heuglijke evenement niet hoef te missen.
Zoals wel vaker bij “Icarus” gebeurd, had ik weer een nieuwe tandarts(e), maar gelukkig een hele vriendelijke.
Deze keer werd ik zowaar gecomplimenteerd met mijn “goed onderhouden gebit en gezond tandvlees”. Dat is mij nog niet eerder gebeurd (fier 🙂 )
Natuurlijk moesten er nog twee vullingen bijgevuld worden en toen mocht ik weer naar huis.