Ons Joey heeft een lichte voorkeur voor het baasje…
5 minuten voor deze foto was Joe nog driftig op mijn handen aan het knauwen en hierboven ligt hij als een echt baby’tje in Stephans armen…
Ons Joey heeft een lichte voorkeur voor het baasje…
5 minuten voor deze foto was Joe nog driftig op mijn handen aan het knauwen en hierboven ligt hij als een echt baby’tje in Stephans armen…
Op 3 augustus dit jaar werd ik wakker en zag nagenoeg niks door mijn rechteroog. Eerst wreef ik wat in mijn ogen in de veronderstelling dat er een wimpertje dwars zat of zo.
Na een paar dagen had ik nog steeds last en wisten wij eigenlijk al dat ik een opstoot van MS had.
Voor de zekerheid even naar een oogarts gegaan om te zien of er niks anders aan de hand was en die kon niks vinden, dus waren wij overtuigd.
Ik ben niet naar het ziekenhuis gegaan of naar de MS-kliniek gebeld want dat geeft altijd hetzelfde verhaal.
Zij weten het eigenlijk ook niet dus willen ze er gedurende 3 tot 5 dagen een baxter met cortisone tegenaan gooien. Daar zwel je alleen maar van op en word je misselijk van dus.. Nee dank u!
In september moest ik op controle in de MS-kliniek en vertelde dat het nog steeds donkerder en wazig was door mijn rechteroog. Inderdaad kreeg ik van Dr. Nagels nog eens bevestiging dat ik waarschijnlijk een opstoot had… duh!
Afgelopen dinsdag mocht ik dan weer op controle bij Dr. Stein en die vertelde dat de oogzenuw een zeer gecompliceerde zenuw is, dus dat de ontsteking nu wel weg zal zijn, maar dat het langer duurt dan een andere ontsteking om te genezen en ook dat, vanwege die complexiteit, mijn oog waarschijnlijk nooit meer voor 100% zal herstellen.
Het is niet leuk om dat te horen, maar ergens vond ik de eerlijkheid heel verfrissend!
Deze arts adviseerde ook om mijn goede oog enkele uren per dag af te plakken om dat oog rust te geven en het “slechte” oog extra te trainen.
Ook wel fijn dat je eindelijk na vele doktoren tussendoor gezien te hebben een zinnig advies krijgt…
Dus vandaag naar de apotheek om iets te halen om mijn oog af te schermen. Ze had de optie uit een piraten-lapje en plakkers. Dat lapje had zo’n dun elastiekje dat ik al visioenen kreeg hoe dat dat uit mijn haar geknipt moest worden. ( Mijn haar valt op het moment uit en ik mag geen mousse, wax of een ander product gebruiken, dus het kroest extra hard)
Dan maar de monsterlijke pleisters. Ik heb dus exact degene op het plaatje…
De apotheker vroeg mij nog of dat ik liever had dat ze plakkers voor meisjes moest bestellen, maar gezien de doos dacht ik dat het niet veel beter kon dan dit 😕 …
Vanmiddag meteen eens uitgeprobeerd en het doet heel gek, maar toch merkte ik dat mijn oog precies iets beter zijn best ging doen. Wel is het gevoel voor diepte compleet weg, gelukkig tot nu toe tafels, deuren en andere objecten mis gehouden 🙂
Toen de plakker er weer af mocht was het precies of iemand had het licht aangedaan en was alles ineens veel helderder en scherper. Vreemd hoor!
Niet dat iemand (buiten Stephan) dat te zien gaat krijgen, maar de komen dagen loop ik een paar uurtjes per dag voor gek 🙂