Soms dan breek de MS mij ineens weer op.
Moe ben ik altijd, dus je zou denken dat je daar aan went, maar soms is het nog moeilijk.
Al sinds begin augustus heb ik een opstoot op mijn rechter oogzenuw, daardoor zie ik door dat oog vaak floe, of donkerder of wazig of eigenlijk niet helemaal met woorden samen te vatten.
Ik zie soms geen steek meer omdat mijn andere oog daardoor dan ook weer oververmoeid raakt.
Soms is het meteen een hele kettingreactie. Terug voze benen, tremors in mijn handen en draaierig op mijn benen. Dan maak ik mij wel eens even boos en trek ik mij terug op de bank met een dvd-tje in de speler.
Gelukkig herpak ik mijzelf redelijk snel, maar het is gemakkelijk om bij de pakken neer te gaan zitten.
Het is ook allemaal zo moeilijk uit te leggen, wat je voelt (geestelijk en lichamelijk) en hoe je ermee om probeert te gaan. Zelfs mede-patienten en mijn MS-neuroloog snappen er soms niks van.
Waarom ik dit nu typ weet ik ook niet, denk dat ik even mijn ei kwijt moet 🙂