Afgelopen vrijdag was ik zo boos op mijn MS, dat ik Stephan gevraagd heb om mij bij de P+R van Linkeroever af te zetten zodat ik van daar met tram 2 naar het Boekenfestijn kon gaan. Ik had al meer als een maand naar deze beurs uitgekeken, dus wou en zou mij niet laten kisten. Met twee euro’s en twee maal twintig eurocent op zak (voor de tram) en een berg goede moed stapte ik uit de auto het zonnetje in.
Eenmaal bij de halte van de tram aangekomen was de kaartjes-verkoop-automaat afgeplakt met het bericht dat je nu kan SMS-en voor een ticketje. Was wel wat duurder, maar ik had niet veel keuze…
Totdat ik de kleine lettertjes las: “Werkt enkel met een Proximus-abonnement” (concurentievervalsing!!!)
Dus in de tram waggel waggel ik met mijn stok, terwijl de tram al optrekt, richting de chauffeur voor een ticket.
“Dat is dan twee euro madammeke.” Ik begon met mijn uitleg dat dat niet eerlijk was, want de automaat functioneerde niet meer, en tijdens een opwelling om die gast door de kleine betaal-opening te trekken, gaf ik na drie woorden de moed maar op en gaf hem mijn twee eurostukken.
De hele reis heb ik mij afgevraagd hoe ik in hemelsnaam terug zou moeten met slechts twee maal twintig eurocent cash.
Bij het bouwcentrum aangekomen naar de inkom gewaggeld en daar eenmaal binnen verbeterde mijn humeur.
Ik had een lijstje gemaakt met wat wensen, dus ik had een missie. Tussen de mensen door in de smalle gangetjes met links en rechts boeken keek ik mijn ogen uit.
Ik heb niet alles gevonden, maar qua boeken toch zeer tevreden met de buit.
Toen kwam ik in zaal twee, holy crap on a cracker, allemaal snuisterijen, puzzels, hebbedingetjes, spelletjes, papiertjes, stickers, ponsjes enz… Vooral die notitieboekjes en mini-schriftjes met de schattigste poezen erop…
Sommige rijen heb ik “met mijn ogen dicht” doorgewandeld.
Aan het einde een grote tas vol met boeken en allerlei toffe spulletjes gescoord en dat voor nog geen dertig euro, ik was dik tevreden!
De lieve cassiere liet mij een euro extra afhalen bij het betalen met bancontact, zodat ik met nog wat kleingeld dat ik had gevonden, twee euro had om terug te geraken.
Eenmaal terug bij de P+R op Linkeroever stond mijn lieve schat mij al terug op te wachten.
Ik kon geen stap meer zetten, maar het was een kleine tijdelijke overwinning op mijn MS en ik had heerlijk geshopt. Het was dus een (bijna*) perfecte dag.
* “De Lijn” ZUIGT!!!