Als je wil weten wanneer dit jaar de MS week hier in Belgi? valt moet je goed zoeken, maar je kunt al wel weer chocolade kopen. Voor ?6 kun je een pakje met 4 repen Galler chocolade kopen en deze keer in twee varianten.

Na grondig zoekwerk heb ik ergens in een voetnoot gevonden dat de MS “week” dit jaar dus tussen 8 en 18 september valt. Wij gaan er hier nog steeds van uit dat een week zeven dagen telt, maar daar gaan we niet over vallen.

Multiple Sclerose is een hatelijke en slopende ziekte, daarom vind ik het belangrijk dat er aandacht aan deze aandoening wordt besteed. Ook hoop ik dat er ooit een geneesmiddel of op zijn minst een “remmer” komt.

Van de MS-liga ben ik echter geen fan.

Met de opbrengst helpt de MS-liga Vlaanderen personen met MS en hun naaste omgeving.
We zorgen dat iedereen die er behoefte aan heeft psychosociale begeleiding krijgt. We bemiddelen voor betere sociale en financiele voorzieningen. Daarnaast zorgen we voor meer begrip door de bevolking te informeren en te sensibiliseren. Bovendien stimuleren en ondersteunen we het wetenschappelijke onderzoek naar MS.

Als je de mission statement hierboven nu voor de eerste keer leest weet je hoe goed ze slagen in hun missie, en dan vooral op gebied van het informeren en sensibiliseren van de bevolking. Tenzij je iemand kent met MS heb je waarschijnlijk nog niet gehoord dat de MS week eraan zit te komen. En als je er wel van de hoogte bent omdat iemand je erover heeft aangesproken (en of chocolade in je nek heeft proberen draaien) zal de MS liga er zelf waarschijnlijk voor zeer weinig tussen zitten.

Toen ik juist gediagnosticeerd was met MS ben ik meteen lid geworden van de liga. Zij stuurden op hun beurt een enorme trut die mij ging vertellen wat wel en wat niet symptomen van MS waren en belde ieder jaar of ze nog eens mocht afkomen. Verder kreeg ik vier keer per jaar een glossy magazine, met weinig tot geen toegevoegde waarde, uitnodigingen voor een heel weekend (vrijdagavond tot zondagavond) met een agenda vol voordrachten en andere activiteiten waar zelfs mensen die niet chronisch vermoeid zijn mottig van zouden worden, uitnodigingen om gezellig 50 kilometer of andere onnozele afstanden te wandelen, en tot slot elk jaar de vraag of ik tussendoor nog even chocolade wilde verkopen (ook als ik nee zei, wilden ze een doos met 20 verpakkingen komen brengen, waarvoor je dan zo maar even 120? voor moet neerleggen en als je ze niet verkocht krijgt, mag je ze per onaangebroken doos wel terug geven…).

Als ik dan op mijn beurt vragen had over sociale wetgeving of andere problemen, dan moest ik terugbellen op een tijdstip dat er iemand de telefoon bemande (+/- 4 uur per week) om dan te horen te krijgen dat ze het niet wisten, dat ik dat ergens anders moest vragen, of dat ze met dat specifieke onderwerp nu juist niet konden helpen.

Dus als je dol bent op Galler: bij de Carrefour zijn ze goedkoper!!!