Poekie en zijn linkeroor.

Pitoeke had al een tijdje last van zijn oor, veel aan krabben, scheef houden en een beetje wankel.
De eerste keer dat we met hem naar de dierenarts gingen bleek dat hij zelfs koorst had en kreeg hij een antibiotica-prik die langdurig werkt en voor ons een doosje met oorzalf om zijn oortje te behandelen.

pitoeke

Zoals ik misschien al eens had verteld is onze grote vent de baas in de buurt en waarschijnlijk heeft hij de infectie opgelopen tijdens een gevecht met een van de buurkatten.
Met de oorzalf werd het al wat beter, maar niet helemaal, dus terug naar de dierenarts en een nieuw doosje oorzalf.

Toen dat ook niet werkte zijn we nog eens terug naar “de grote vriend” gegaan die een uitstrijkje van zijn oor nam en ons weer een ander merk oorzalf meegaf.
Gisteren zijn we met ons Pitoeke weer die kant op gegaan voor controle.
Dit derde product lijkt echt te helpen en we moeten het nu nog 5 dagen lang in zijn oren smeren.
Volgende week voor een laatste keer op controle en dan hopen we dat hij eindelijk van de bacterie in zijn oren af is.
Vooral ook omdat meneer meteen nadat we de zalf in zijn oor hebben gespoten hij hevig met zijn koppie begint te schudden en alles onder de smurrie komt te zitten.

pitoeke

Het is altijd een hartverscheurend drama om met Pitoeke dat kleine stukje met de auto naar en van de dierenarts te rijden. Ook in de wachtzaal laat hij zeker van zich horen.

Als we terug thuis zijn krijgen we nog gauw een kwade blik, maar daarna is alles weer vergeven en vergeten.