Een van de belangrijke dingen die ik geleerd heb sinds ik MS heb, is dat je je grenzen moet leren kennen.

Toch is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Soms heb je verplichtingen waar je niet onderuit kunt, soms duiken er ineens onverwachte situaties op, en in sommige gevallen heb je het zo naar je zin dat je onderbewust uit vrije wil over je grens heen gaat.

Nu weet ik na bijna 3 jaar nog steeds niet precies tot hoe ver ik kan gaan en regelmatig moet ik daar dan de prijs voor betalen.

Dit varieert van extra moe zijn tot echt veel erge pijn en oplevingen van vorige opstoten.

Bij een opstoot wordt er ergens in de hersenen een verbinding beschadigd. Als je goed uitgerust bent merk je daar niet veel van, maar hoe vermoeider je bent, hoe moeilijker het is om door die beschadigde verbindingen informatie te sturen.

Ook zonder opstoot kun je je dus stevig miserig voelen.
Heel veel rust kan oplossing bieden, maar dan mis ik wel veel mooie momenten.