Picoloplein

Het was zo?n prachtig weer dat ik een stuk wou fietsen en overmoedig als ik soms kan zijn wilde ik naar Stabroek!

Onderweg ben ik af en toe gestopt om een foto te maken (bewijsmateriaal!) en op iets meer dan een half uur ben ik tot op het Picoloplein geraakt *fier*

Echt gewinkeld heb ik niet want ik zat vooral met de gedachte ?geraak ik nog wel terug? in mijn hoofd…
Gelukkig had ik een flesje water meegenomen en met diverse tussenstops ben ik veilig en wel thuis geraakt.

Ikea

Het was al een tijd geleden dat we nog eens met plezier naar de Ikea zijn geweest. Het was precies altijd een uithoudingstest waarbij ik strompelend, buiten adem, met helse pijnen en dubbelklappend zicht van dat alles, over de finishlijn (=kassa) moest geraken.

Vandaag was het een koopzondag en zijn we vol goede moed met de rolstoel in de kofferbak naar Wilrijk gereden. Het begon allemaal heel erg onwennig om met de rolstoel te gaan; “Waar is de lift?”, “Waarom zit ik op buggy-hoogte?” en “Waarom zie ik zoveel billen??”. Sjoe probeerde er dan ook nog eens een draai aan te geven door te doen alsof we in een achtbaan zaten!

Eindelijk besefte ik dat ik gewoon kon rondkijken naar wat er eigenlijk in de winkel staat en mijn verlanglijstje groeide met de minuut 🙂
De laatste etappe was wel snel voorbij want mijn lieve schat kreeg het een beetje op zijn heupen omdat er wel h??l veel volk was. Voor mij geen extra uitdaging deze keer om hem bij te houden en onnozel volk mis te houden, ik zat gewoon te zitten en dat was eigenlijk wel handig =)

Ergens is die eerste keer dat ik (buiten een ziekenhuis) met een rolstoel rondreed best goed meegevallen, de ?vreemde? blikken van andere mensen leer je al snel te negeren. Ik was ergens wel beschaamd en/of gegeneerd, maar dat is gelukkig redelijk snel verdwenen. Ondanks de beperking was ik vrijer en kon ik genieten. Daarbovenop hoefde ik nadien niet een paar dagen bij te komen wat ook alweer meevalt!

Allemaal wielen.

Ik heb lang mogen wachten maar eindelijk zijn mijn rolstoel en fiets geleverd!

Voordat ik op mijn nieuwe fiets kon springen moesten er nog wat dingen afgesteld en/of uitgelegd worden. Gelukkig zit er een handleiding voor de rolstoel bij en een telefoonnummer voor de fiets als ik nog vragen mocht hebben want het ging allemaal een beetje snel.

Toen Ivan van het OZ weg was heb ik eerst wat foto?s gemaakt en daarna ben ik met mijn versierde fiets vertrokken… Leuk!

OZ probeerfiets laatste dag.

De voorbije dagen heb ik regelmatig een tourke gedaan en heb zo onze omgeving wat beter leren kennen. Lekker genieten en af en toe een foto maken zodat ik sjoe kan laten zien waar ik allemaal geweest ben 🙂

Daarjuist nog even naar de supermarkt geweest, gewoon omdat het kan!
Morgen wordt de fiets dus al weer opgehaald en dan afwachten…

OZ probeerfiets dag 2

Nieuwe dag en terug op pad met de fiets.
Dit keer ben ik tot de kerk geraakt :p

Achter het beeld (ganzenrijden is iets van deze streek) zit een bakker en na zoveel inspanning vond ik dat ik wel een pat?ke had verdiend!
We zijn een keer eerder daar geweest en sindsdien nooit meer en nu weet ik weer waarom. Kortweg; het was geen beloning maar een straf.

Eenmaal terug thuis kreeg ik na een pauze terug goesting om een tourtje te maken, dus deze keer gewoon de andere kant op, op zoek naar koeien.

Na een 500 meter kreeg ik al door dat dit extra rondje misschien wat hoog gegrepen was dus op zoek naar een plaats om de baan over te steken en terug te keren

Het gaat allemaal heel traag en dat vind ik eigenlijk wel best. Andere weggebruikers daarentegen… die weten niet goed wat ze moeten aanvangen met zo’n voorbijkruipend madammeke op een speciale fiets.

Afin, geen koe gezien, benen hielden er mee op, thuis lekker in bed gekropen … Toch wel leuk zo terug fietsen 😀

OZ probeer-fiets *update*

Als voormalige Nederlandse mag ik mij toch niet laten kennen!!

Dus terug de fiets op en wat een avontuur…

Eerst een paar rondjes over de (recent aangelegde) rotonde vlakbij waar ik al snel door kreeg hoe ik moet sturen (en evenwicht houden! ;p).
Moedig ging ik dan maar verder op zoek naar het fietspad dat achter ons huis langs loopt.

Gevonden! Maar spijtig genoeg hield het al snel op…
Vol goede moed heb ik dan op de oprit naar Sjoe gebeld dat ik toch ging proberen om naar de supermarkt te geraken.

Het bewijs is er, ik ben er geraakt! Weliswaar met een paar noodstops, maar geen extra blauwe plekken.
Als je remt, kun je gewoon blijven zitten en dat is dus ook wel wennen.
Na de boodschappen nog een plezante babbel gehad met een oudere meneer die zich afvroeg hoeveel zo een fiets kost.

Dan op de terugweg (gelukkig met een flesje water) kwam ik een schildpad tegen.
Ik heb hem niet ingehaald want hij ging de andere kant op 😀 😀

Fiets stilgezet en gaan aanbellen bij een buurman om te vragen wat ik daar mee aan moest, want stel je voor dat hij op de rijbaan terecht komt.
Ook een andere buurman kwam meteen kijken en ze waren het er over eens dat er ene van nog weer een andere buurman was ontsnapt en dat die wel blij zou zijn om hem terug te krijgen.
Zonder schrik werd de schildpad opgepakt voor transport naar de eigenaar (zou ik niet durven)

Dus weer op mijn voertuig gestapt voor het laatste eindje, of ik even aangeduwd moest worden 🙂
“Nee dank je, veel rapper gaat het niet.”

In totaal misschien twee kilometer afgelegd en meer dan een uur onderweg geweest (ja, komt ook door het babbelen) maar wat een vrijheid!!
De 28e wordt de fiets terug opgehaald en dan is het afwachten of de aanvraag effectief word goedgekeurd en ik er een kan aanvragen.

Duimen jullie mee?

OZ probeer-fiets

Het heeft even geduurd, maar vandaag kwamen ze de leen-fiets van het ziekenfonds brengen om uit te proberen.
Wat keek ik er enorm naar uit!

Ivan van het OZ vertelde al dat het een hele andere manier van fietsen is en dat je het gewoon moet worden dat de fiets een beetje naar rechts trekt.
Het eerste rondje (onder begeleiding) ging helemaal goed, ook al bibberde ik wel enorm van de zenuwen…

Nadat ik ook nog ben opgemeten voor een rolstoel vertrok Ivan weer met nog wat tips en adviezen.

Na even rusten wou ik natuurlijk gaan fietsen. Doel: de GB market (ca. 700 m van hier)
Vol goede moed vertrok ik van de oprit maar na 200 meter ramde ik bijna een Volvo. Niet de moed laten zakken en gewoon doorgaan…
Conclusie: de fietspaden hier zijn waardeloos, het is niet fantastisch weer om nu te fietsen, ik moet leren sturen.
Dus 3 aankomende blauwe plekken later ben ik maar teruggekeerd.
Sjoe mag strakjes naar de supermarkt, morgen opnieuw….

Spoed

spoed01Al enkele dagen had ik last van diverse vreemde MS verschijnselen, overal pijn en of voos, draaierig, misselijk en daarnaast nog wat vage verschijnselen. Diverse dokters aan de telefoon gehad die het ook niet wisten dus uiteindelijk zelf maar besloten om naar de spoed te gaan om hopelijk de mis?re te kunnen doorbreken.

Leg al mijn mankementen maar eens uit, en ook de opmerking “hoe weet je dat of waarom denk je dat” zo goed mogelijk proberen te beantwoorden….
Uiteindelijk begonnen ze dan toch met prikken en al lachend vertelden ze dat mijn aders toch wel goed te vinden waren, zo van “er staan precies richting aanwijzers bij”.

Drie uur later vertelden ze mij dat ik aan het hyperventileren was. Niet zozeer dat snelle ademen maar door alle pijn en zenuwen zo verkrampt dat ik niet genoeg zuurstof op kon nemen.
Ze gaven mij twee pilletjes en zouden over een half uur terug komen zien…

Dat bleken dus twee Temesta (Lorazepam) pillen te zijn om mij rustig te krijgen en mijn spieren te ontspannen. Al na 10 minuten was ik zo high als een kanon, maar waren de helft van de klachten verdwenen. Ze wilden ons (mij) toch nog voor “observatie” binnenhouden want er stond al een neuroloog met baxters cortisone klaar voor een behandeling voor de MS.

Al wat ik wilde was: naar huis! En gelukkig lieten ze ons gaan…

home01

Wederom onder de indruk van de vriendelijkheid en vakkundigheid van de dokters en verplegers in het Middelheim ziekenhuis!
Dank je wel en hopelijk niet tot gauw!

De uitslag

hersenenVorige week had ik mijn MRI en gisteren mochten we dus op pad voor de uitslag…
Na diverse vragen beantwoord te hebben kregen we de foto’s te zien en probeerde de neurologe aan te wijzen waar het probleem zat.
Voor mij zag het er nog steeds uit als een wolk vol ufo’s en puppy’s maar met de nodige aanwijzingen kregen we diverse gekleurde puntjes te zien.

Tegenwoordig krijg je ook een link met password mee zodat je thuis het verslag en de foto’s op je gemak kunt bekijken.
Ook daar word je niet wijzer van en zelfs translate.google.com wist niks te bakken van al die moeilijke woorden :).

Afin, ik heb op een jaar tijd dus drie letsels erbij, waarvan twee kleintjes die al in rust zijn en ??n groter actief letsel.
Wat wil dit nu zeggen…. Het gaat dus steeds verder achteruit, maar er zijn geen specifieke aanwijzingen wat voor effect dit exact heeft.
Diverse mogelijkheden werden aangehaald en hebben we zelf bedacht, maar eindconclusie is dat ik nog meer moet proberen stress te vermijden en eind dit jaar weer terug mag komen.

Toch wel een klap die niet zo makkelijk te slikken is.