De rode duivels mochten vrijdag naar huis, maar mijn bal (middenvoor) moest nog wel even af.
Ik heb er voor de foto een klosje garen bijgezet zodat je in kunt schatten hoe groot (of klein) alles is.
Nu weer even iets anders, kan geen bal meer zien 🙂
Op een maandje tijd kan er veel gebeuren. De boel is precies eindelijk ontploft en ziet grotendeels groen.
Aan de ene kant zijn het vooral sobere witte bloemetjes, aan de andere kant zie je voorzichtige kleurenpracht.
Niet alles bloeit tegelijkertijd, zo zouden bv de vergeet-mij-nietjes het pas volgend jaar doen dus elke keer kijken we of we iets nieuws of anders zien.
We hebben ook wel een beetje pech, het weer hier kan nooit normaal doen waardoor het zo lang heeft geduurd.
Ook hebben de tuinmannen de haag van de buren kort gezet en bij het harken van het snoeiafval over de breedte van een meter alles weggeharkt (dus ook onze zaaisels), en hebben wij nu terug een kale strook. Nog geen idee wat we daar mee aan gaan vangen…
Wij zijn zeker niet de enige dierenliefhebbers in de buurt, recent zijn we zelfs op baby-kippen-borrel kunnen gaan 🙂
Twee van de sierkippen (de zwarte en de witte) bij een van de buren waren “broeds” en wilden daarom geen eieren meer leggen. Op advies hebben ze twee kuikentjes gekocht en die ’s nachts – toen de kippen sliepen – onder de hennen gelegd. Eerst nog wel even goed tegen elkaar aangewreven zodat ze een beetje hetzelfde zouden ruiken en warempel, ’s morgens twee dolgelukkige hennen die weer klaar waren om terug eieren te leggen 🙂
Blijft fantastisch om beestjes te kijken.
In de sfeer van het EK heb ik de wedstrijden doorgebracht met “english paper piecing” en zo een eigen voetballetje gemaakt.
Bestaande uit 12 pentagons, gemopper, prikjes in de vingers en heel veel vulling presenteer ik mijn “pentabal”…
Omdat ons Sookie-meisje zo enorm kan genieten van een likje crème glacé,… mag ze voor één keer een paar likjes ♥♥
Toen ik dit patroon van “funky friends factory” zag was ik helemaal verliefd en moest ik dit gewoon hebben! Ik zag het al voor me om het hele huis vol te zetten met gekleurde katten!
Vorig jaar heb ik dit samen met een aantal leuke lapjes erbij gekregen van Sjoe, maar verslikte me toch wel in de moeilijkheidsgraad.
Meerdere keren heb ik de moed laten zakken want het is écht géén gemakkelijk patroon! Maar toch niet willen afgeven…
Misschien zou ik dit nog wel eens willen maken met andere kleuren en de dingen die ik geleerd heb van deze kat.
Voor nu ben ik eventjes blij dat ze af is… en stiekem ook wel een beetje trots 🙂
“Bloemen binnen vier tot zes weken!”… althans, dat is wat de reclame verkondigt…
Ik heb dus de meest optimistische foto uitgezocht want er gebeurt nog niet zo heel veel.
Vooraan op de foto bij het solarlampje heb ik voornamelijk vergeet-mij-nietjes en ijsbloemen gezaaid omdat die minder hoog zouden komen dan de rest. Deze doen precies al goed hun best.
Gisteren de hele boel netjes gesproeid en met dit weer zullen we dit waarschijnlijk nog wel een paar keer mogen doen. (Na jaren vechten tegen onkruid sta je dan onkruid water te geven… en je te verbazen wat er buiten de perken allemaal wel groeit.)
Laten we hopen dat we binnen twee tot drie maanden eindelijk iets bloemig zien…
Een kennisje van ons is tante geworden 🙂
Dat vraagt natuurlijk om een hand geborduurd slabbetje…
Aan het begin van het jaar hoorden we vaak gekakel, soms dichtbij, soms verder weg. Na veel zoekwerk – dat zeker een maand geduurd heeft – zijn we erachter gekomen dat er een haan was gedumpt achter onze achtertuin. Niemand die weet waar hij vandaan komt maar voorlopig mag hij nu nog rustig rond blijven hobbelen.
Door een gat in de haag kunnen wij deze haan (die wij Chuck genoemd hebben) voorbij zien komen, en inmiddels zijn we zelfs “vrienden” geworden.
Nou ja, “vrienden”… ik geef hem eten door een lege keukenrol te vullen met strooivoer waarmee ik gemakkelijk tussen de draad kan en het dan aan zijn kant neer valt. In het begin liep hij weg, tegenwoordig staat hij regelmatig op dat plekje te roepen dat het tijd is voor snacks.
Het is precies een grumpy beestje want als ik dan af kom met mijn keukenrol, pikt hij af en toe in het karton om te zeggen dat ik moeten opschieten.
Verder “mompelt” hij veel, maar de VIP-behandeling lijkt hij toch lichtelijk te kunnen appreciëren
Chuck kukelt de hele dag door waarop wij de datum en tijd doorgeven om aan te tonen dat het al lang geen zonsopgang meer is, maar daar heeft hij geen boodschap aan: lawaai maken is zijn job!
Ook deze vent houdt niet van camera’s en de draad zit in de weg, maar ik heb toch een paar mooie foto’s 🙂
Sjoe en ik
hebben onze eerste prik…
Eigenlijk hadden we geen zin
maar het vaccin zit er in…
Op naar de volgende keer
maar dat zien we dan wel weer…