“Bloemen binnen vier tot zes weken!”… althans, dat is wat de reclame verkondigt…
Ik heb dus de meest optimistische foto uitgezocht want er gebeurt nog niet zo heel veel.

Vooraan op de foto bij het solarlampje heb ik voornamelijk vergeet-mij-nietjes en ijsbloemen gezaaid omdat die minder hoog zouden komen dan de rest. Deze doen precies al goed hun best.
Gisteren de hele boel netjes gesproeid en met dit weer zullen we dit waarschijnlijk nog wel een paar keer mogen doen. (Na jaren vechten tegen onkruid sta je dan onkruid water te geven… en je te verbazen wat er buiten de perken allemaal wel groeit.)

Laten we hopen dat we binnen twee tot drie maanden eindelijk iets bloemig zien…

Aan het begin van het jaar hoorden we vaak gekakel, soms dichtbij, soms verder weg. Na veel zoekwerk – dat zeker een maand geduurd heeft – zijn we erachter gekomen dat er een haan was gedumpt achter onze achtertuin. Niemand die weet waar hij vandaan komt maar voorlopig mag hij nu nog rustig rond blijven hobbelen.

Door een gat in de haag kunnen wij deze haan (die wij Chuck genoemd hebben) voorbij zien komen, en inmiddels zijn we zelfs “vrienden” geworden.
Nou ja, “vrienden”… ik geef hem eten door een lege keukenrol te vullen met strooivoer waarmee ik gemakkelijk tussen de draad kan en het dan aan zijn kant neer valt. In het begin liep hij weg, tegenwoordig staat hij regelmatig op dat plekje te roepen dat het tijd is voor snacks.

Het is precies een grumpy beestje want als ik dan af kom met mijn keukenrol, pikt hij af en toe in het karton om te zeggen dat ik moeten opschieten.
Verder “mompelt” hij veel, maar de VIP-behandeling lijkt hij toch lichtelijk te kunnen appreciëren

Chuck kukelt de hele dag door waarop wij de datum en tijd doorgeven om aan te tonen dat het al lang geen zonsopgang meer is, maar daar heeft hij geen boodschap aan: lawaai maken is zijn job!
Ook deze vent houdt niet van camera’s en de draad zit in de weg, maar ik heb toch een paar mooie foto’s 🙂

Sjoe en ik
hebben onze eerste prik…
Eigenlijk hadden we geen zin
maar het vaccin zit er in…

Op naar de volgende keer
maar dat zien we dan wel weer…

Vanmorgen zijn de mannen er weer ingevlogen!
Sjoe zei dat het frezen een stuk gemakkelijker ging en terwijl ik driftig paardenbloemen probeerden te verwijderen kwam buurman W. met een super-de-luxe veegmachine af.
Op nog geen vijf minuten ons paddeke mos- en onkruidvrij. Terwijl ik op zoek ging naar een veger en blik, had Sjoe alles al in de goot gekeerd.

Na nog een paar emmers wortels geharkt te hebben kwamen we erachter dat we niet genoeg weidebloemen-zaadjes hadden. Ook al had ik vorig weekend nog rap een tweede order geplaatst en nog deze week ontvangen, de berekening die de Nederlandse online winkel gebruikt om aan te geven hoeveel je nodig hebt om een bepaalde oppervlakte te kunnen bestrijken is wel zéér zuinig… 1 zaadje per vierkante meter of zo?

Gauw werd buurvrouw C. opgetrommeld om met mij naar “de polderse zaadhandel” te rijden, waarna de buurvrouw ons (inclusief haar eigen man) vroeg: “Welke dag is het vandaag?”… Waarna het kwartje viel… 1 mei, Dag van de Arbeid dus… er wordt niet gewerkt. Dan maar naar “Van Gastel”, waar ze op zon- en feestdagen wél altijd open zijn, en meteen voor nog eens 100 m2 aan bloemzaden ingeslagen.

Binnen 4 tot 6 weken zouden we de bloemetjes moeten zien 🙂

Eigenlijk mag je geen lawaai maken op zon- en feestdagen, maar we waren dat zo vergeten dat Sjoe deze middag ook nog eventjes het gazon achteraan heeft afgereden. Goe Gewerkt!

Vorig jaar stond onze voortuin vol met duizendblad waardoor we op het idee kwamen om er dit jaar weidebloemen in te zaaien. Goed voor de bijtjes en de vlindertjes en Sjoe hoeft dan (net zoals vorig jaar) niet zo vaak het gras af te rijden. Win-Win voor de natuur en… het venteke!

Met advies van buren die er meer van kennen dan wij besloten we om het meteen drastisch aan te pakken en het gras (met mos en paardenbloemen) eerst te verwijderen.

Gisteren zijn Sjoe en Buurman W. erin gevlogen door er met de grondfrees over te gaan, de randen af te steken en nog eens frezen (…en nog een paar keer)
Niemand had verwacht dat de grasmat zo dik zou zijn dus het werd een stevigere klus dan verwacht. Na drie uur zwoegen en zweten – en niet alleen van het zonnetje! – zijn ze er maar mee opgehouden om volgende zaterdag verder te gaan.

Hopelijk is dan alles goed verhakseld en kunnen we gaan harken, inzaaien, toedekken met potgrond (zodat niet alles meteen door de vogels wordt opgegeten), walsen en sproeien…

to be continued…

Afgelopen zondag heb ik improvisoir een kweekkastje bij elkaar gezocht/gemaakt en daar vergeet-mij-nietjes en zonnebloemen in gezaaid.
Gisteren stak er al een zonnebloem zijn kopje op en vandaag de tweede (van de vier zaadjes)

Nu afwachten en hopen dat de rest ook doet wat ze moeten doen…